கருப்பா இருக்குறவங்கதான் சூப்பரா பேசுவாங்க

“அடுத்த கூட்டத்திற்கு பேச்சாளர் யாருங்க”

இரண்டு வாரங்களுக்கொரு முறை வியாழக்கிழமை தோறும் நடக்கும் எங்கள் அரிமா சங்கத்தின் நிகழ்முறைக் கூட்டத்தின் பேச்சாளர் பற்றி நண்பர் தனபாலன் அவர்களிடம் கேட்டேன்.

“சாத்தூர்ல இருந்து லட்சுமண பெருமாள்னு ஒருத்தர்ங்க”

“ஓ, அப்படியா ரொம்ப நகைச்சுவையா பேசுவாராமே, அவர் பற்றி என் நண்பர் காமராஜ் எழுதியிருக்கிறார்” என்றேன்

“ம்ம்ம்.. “பூ” படத்தில கூட நடிச்சிருக்காராம்”

“ஆமாங்க அது பத்தித்தான் படிச்சேன்”

“ஆனா என்ன கேரக்டரலே நடிச்சிருக்கார்னு தெரியல” என்றார்

எனக்கும் எழுத்தாளர் “லட்சுமணபெருமாள்” பற்றிய ஆர்வம் தொற்றிக்கொண்டது. அன்றிரவே நண்பர் அடர் கருப்பு காமராஜ் அவர்களுக்கு போன் செய்து அவர் பற்றிக் கேட்டேன். அவரும் அவர் பற்றி சிலாகித்து மகிழ்ந்து பேசினார். ஆர்வம் இன்னும் கூடிப்போனது.

எங்க சங்கத்தில் ஒரு செல்லப்பிள்ளை இருக்கிறார், செயலாளர் மகேஸ்வரன். செல்லமாக நாங்கள் அழைப்பது “கைப்புள்ள”. ஆர்வம் மிகு அரிமா உறுப்பினர், எல்லாவற்றிலும் ஆர்வமாக ஈடுபட்டு, பல இடத்தில் என்னை செல்லமாய் சிக்க வைப்பவர். ஆனால் சூதுவாது தெரியாத புள்ள அது. அதனாலதான் என்கூட எல்லாம் குப்ப கொட்ட முடியாது.

அடுத்த நாள் சந்திக்குபோது “மகேசா... நம்ம கூட்டத்துக்கு வரப்போற “லட்சுமண பெருமாள்” பத்தி நம்ம நண்பர் எழுதியிருப்பதைப் பார் என்று காமராஜ் அவர்களின் வலைப் பக்கத்தைத் திறந்து காண்பித்தேன். படித்துவுடன் முகம் முழுதும் மகிழ்ச்சியோ மகிழ்ச்சி. எதற்கு மகிழ்ச்சியென்று நாம் ஆச்சரியப்பட வேண்டியதில்லை. எல்லாம் நாடோடிகள் பட ஸ்டைல்தான். நான் மகேஸின் நண்பன், காமராஜ் என் நண்பர், லட்சுமண பெருமாள் காமராஜின் நண்பர், அப்போ, அவர் மகேஸ்க்கும் நண்பராகி விட்டார்.

அடுத்த நாளே அவர் போன் நம்பர் பெற்று அவருடன் பேசத் துவங்கி விட்டார்.

நான் “பூ” படம் பார்க்கவில்லை, அதனால் எந்த கதாபாத்திரத்தில் அவர் நடித்திருந்தார் என்ற போராட்டம் எனக்கில்லை. ஆனால் நம்ம கைப்புள்ள “பூ” படத்தை ரசித்து ரசித்துப் பார்த்து விட்டார், அவருக்கும் அவர் எந்த பாத்திரத்தில் நடித்திருந்தார் என்பதில் துக்குனியூண்டு சந்தேகம் இருந்தாலும், அவராகவே ஒரு முடிவுக்கு வந்திருந்தார். “தல பூ படத்தில் சூப்பரா நடிச்சிருந்தார் தெரியுமா” என்றார்.

“இல்ல மகேசு.. நான் படம் பார்க்கலைபா, சரி என்னவா நடிச்சிருக்காரு”

“ச்சே என்ன ஆளு நீ, பூ படம் பார்க்கலையா”

“இல்லய்யா பார்க்கல, தப்புதான்... சரி என்ன கேரக்டர்ல நடிச்சிருக்காரு”

“ஹீரோவோட அப்பா தல, பேனாக்காரர்னு சொல்லுவாங்க”

“ஓ... நானும் டிவியில பார்த்திருக்கேன் மகேசு, வண்டி ஓட்டுவாரா ஒரு சீன்ல”

“ம்ம்ம் பார்த்திருக்கேல, சூப்பர நடிச்சிருக்கார்தானே, அப்போ சூப்பரா பேசுவார்தானே”

“மகேசா, காமராஜ் கிட்டே கேட்டேன், கலக்கலா பேசுவாரம், கவலைய விடு” என்றேன்

அதுமுதல் தினம் தினம் அவரிடம் பேசுவதும், “அய்யா... எப்போ கிளம்பறீங்க, எப்படி வரப்போறிங்கனு” லட்சுமண பெருமாள் அவர்களே பயப்படும் அளவிற்கு நம்ம ஆளு அவர வரவேற்க தயாராயிட்டாரு.

வியாழக்கிழமை காலையிலேயே நம்ம கைப்புள்ள போன் செய்து “தல, நம்மாளு மத்தியானம் ட்ரெய்ன்ல வாறாரு, நீங்களும் நானும்தான் பிக்கப் பண்ண போகனும்” என்றதோடு காலை பத்து மணிக்கே என் அலுவலகம் வந்து விட்டார்.

ஒரே குஷியாக தென்பட்டார், போனை எடுத்து நெம்பரைப் போட்டு “அய்யா, எங்கிட்டு வர்றீங்க” என ஆவலோடு கேட்டார். (நம்மாளுக்கு சொந்த ஊர் போடிநாயக்கனூர்),

“தல அவரு திண்டுக்கல்லு தாண்டிட்டாராம், எப்படியும் ஒரு மணிக்கு வந்துருவார்னு” நினைக்கிறேன்.

பக்கத்தில இருந்த நண்பர்களில் ஒருவர் கேட்டார் “யாருங்க, என்ன விஷயம்”

“அட உங்களுக்கு தெரியாத, இன்னைக்கு எங்க லயன்ஸ் மீட்டிங்கு லட்சுமண பெருமாள்னு ஒருத்தர் வார்றாருங்க, பூ படத்தில கூட நடிச்சிருக்காரு, சூப்பரா பேசுவாராம்”

“ஓ... படத்தில என்னவா நடிச்சிருக்காரு”

“அதாண்ணே, அந்த வண்டிக்காரரா வருவாரில்ல, பேனாக்காரர்னு கூட கூப்பிடுவாங்கல்ல, நல்ல கருப்பா, களையாக, நம்ம நாகராஜ் மாதிரி அழகா இருப்பாரு தெரியுமா?”

பக்கத்தில இருந்த நாகராஜ் திக்கென அதிர்ச்சியோட பார்க்க

நான் பொறுக்க முடியாம “ஏ மகேசா... நாகராஜை ஏன் இதுல இழுக்கிற, அதுதான் மத்யானம் வந்துடுறாருல்ல, யாருன்னுதான் பார்த்துடுவோம்”

“தல ஒன்னு தெரியுமா, அந்த ஏரியாக்காரங்களே நல்லா கருப்பா, களையா இருப்பாய்ங்க, இன்னொன்னு தெரியுமா கருப்பா இருக்குறவங்கதான் சூப்பரா பேசுவாங்க தெரியுமா”

அட ஆமா! நம்மாளு லாஜிக்காத்தான் பேசுறாரே, அப்பிடின்னு நானும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மகேஸ்வரன் பேச்சில் மயங்க, டிவியில் பார்த்த “பூ” பட பேனாக்காரர் என் மனதிற்குள் வண்டியோட்ட ஆரம்பித்துவிட்டார்.

சிறிது நேரத்தில் தன்னுடைய எடுத்து வருவதாகக் கூறி என்னை ஸ்டேஷனுக்கு போக தயார இருக்கச் சொல்லி விட்டு வீடு வரை சென்று விட்டார்.

நானும் ஆர்வம் தாங்காமல் நண்பர் காமாராஜ்க்கு போனை போட்டு “தலைவா, இந்த லட்சுமண பெருமாள் எப்படிங்க இருப்பாரு”

“ஏன் தோழா என்னாச்சு” எனக்கேட்டார்

“இல்லைங்க, பூ படத்தில என்ன கேரக்டர்லே நடிச்சாரு”

“ஹீரோக்கு மாமனா வருவாருங்க”

“ஓ... அந்த பேனாக்காரர் கேரக்ட்டரா” எல்லாம் கைப்புள்ள புண்ணியம்.

“இல்ல தோழா! மாமன் கேரக்டர்ல வருவாரு, ஏன் நீங்க படம் பார்க்கலியா”

“சும்மா கேட்டேன் தலைவா, இன்னிக்கு எங்க கூட்டத்துக்கு வந்துட்டிருக்காரு, அதான் கேட்டேன். எப்படி இருப்பாரு கருப்பா இருப்பாருங்ளா”

“நல்லா கேட்டீங்க போங்க, சும்மா செவச்செவனு, ஒசரமா, வெள்ளை வேட்டி சட்டையில சும்மா பளிச்சுனு வருவாரு பாருங்க”

எனக்குள் ஓடிக்கொண்டிருந்த பேனாக்காரர் வண்டி குடை சாய்ந்தது போல் இருந்தது.

“மவனே, மகேசா வாடா... உனக்கு இருக்கு இன்னைக்கு” என்று மனதிற்குள் கொதித்துக் கொண்டு காத்திருந்தேன்.

சிறிது நேரத்தில் போன் வந்தது “தல ட்ரெயின் வந்திருச்சாம், வெளிய வாங்க, நான் வந்திட்டிருக்கிறேன், அப்படியே போய்டலாம்”

மனதிற்குள் கருப்பு சிவப்பான மேட்டர சொல்லலாமா வேண்டாமா என்று நினைப்பதற்குள்

“மவனே நாலு நாள வண்டிக்காரர், பேனாக்காரர்னு கொன்னியே, அனுபவினு” நினைச்சிக்கிட்டு

“மகேசா, நான் ஓட்றேன், நீ அவர ரிசீவ் பண்ணி, ஒன்னா உட்கார்ந்து பேசிட்டு வாங்க” னு நான் காரை பிடுங்கிக் கொண்டேன்.

“அய்யா எங்கிருக்கீங்க, இதோ முன்னாடிதான் இருக்கோம், அப்படியே வெளியே நடந்து வாங்க, ம்ம்ம், நான் செவப்பு சட்ட போட்ருக்கேன்” நம்ம கைப்புள்ள ரன்னிங் கமெண்ட்ரி கொடுத்திட்டிருந்தார்.

“நான் அப்படி ஓரமா நிக்கிறேன்” என வண்டியோடு நகர்ந்தேன்

இரண்டு நிமிடம் கூட ஆகவில்லை, போன் அடித்தது எடுத்தால் நம்ம கைப்புள்ள.

“தல அய்யா வந்திட்டாரு, வண்டிக்காரர் இல்ல தல, எண்ணை மில் காரரு இவுரு”

“மகேசா நான் தான் படம் பார்க்கலையே, எனக்கெப்படித் தெரியும்” என்று பேசி முடிப்பதற்குள்

“அய்யா... வாங்க, முன்னால உட்காருங்க” என்று கதவு திறந்து, அவரை ஏற்றிவிட்டு சடக்கென பின் சீட்டில் பாய்ந்து உட்கார்ந்து, பின் பக்கமாய் தலையைச் சாய்த்தார்.

“கண்ணாடி வழியே மகேஸ்வரனைப் பார்த்தேன்” தலையை இட வலமாய் சிலுப்பிக் கொண்டிருந்தார்.

“ம்... கைப்புள்ளைக்கு இப்போதான் கண்ணக் கட்டும் போல”னு மனசில நினைச்சிக்கிட்டு வண்டிய ஸ்டார்ட் செய்தேன்

“ நீங்க காமராஜ் பிரண்டுங்களா” என்றார் லட்சுமண பெருமாள்

“ஆமாங்க, பிளாக்ல எழுதறது மூலமா, அவரு நண்பருங்க, ஆனா ரொம்ப நல்ல நண்பருங்க” என்றேன். பேனாக்காரர் இவரில்லை என்று சொல்லிய புண்ணியத்திற்காக.


டிஸ்கி:
1. சிவப்பாக இருந்தாலும், லஷ்மண பெருமாள் அவர்கள் அற்புதமாக, சிரிக்க சிரிக்க, கரிசல் காட்டு மொழியில் பேசி அசத்தினார்.

2. இன்று காலையில் வந்த கைப்புள்ள “தல ஒருதடவையாவது அந்த பேனாக்காரர நம்ம மீட்டிங்குக்கு கூட்டிட்டு வந்திடனும்” என்றார் ஒரு வித ஏக்கத்துடன்

-------------------------------------------------------------------------
கருத்தை பதிவு செய்யுங்கள். தமிழ்மணத்திலும், தமிழிஷிலும் வாக்கினைப் பதிவு செய்யுங்கள்.